Zo’n tweehonderd miljoen euro gaf minister van Wonen Hugo de Jonge uit voor de aanschaf van tweeduizend flexwoningen om de woningnood te verzachten. De Volkskrant zocht uit dat er slechts honderd worden gebruikt. De overige 1900 staan in opslag. De flexwoningen zorgen nu voor buikpijn.
“Achteraf gezien hadden we dit anders moeten doen”, zo zegt een woordvoerder van de ministerie tegen de ochtendkrant. De aankoop wil de woordvoerder niet afdoen als een fiasco. Er is veel van geleerd. Een van de redenen waarom de flexwoningen lastig te slijten zijn, is het vaste stramien. Gemeenten willen meer flexibiliteit in het plaatsen van de woningen. De eenvormigheid van het aanbod staat dat in de weg.
De gemeente Delft heeft op dit moment als enige gemeente gebruik gemaakt van de flexwoningen voor de huisvesting van vluchtelingen uit Oekraïne. De gemeente Leeuwarden heeft een contract gesloten voor 200 flexwoningen. Volgens de berichten zouden 100 van deze 200 woningen nog komend najaar worden geplaatst.
Er zouden met diverse gemeenten en het Centraal Orgaan voor Asielzoekers gesprekken gevoerd worden over in totaal nog eens 1100 woningen. Probleem is dat er vaak bezwaar wordt gemaakt vanuit de bevolking bij het bekendmaken van de plannen om de flexwoningen te plaatsen om vluchtelingen en asielzoekers te huisvesten. Dit zorgt voor vertragingen. Als het daadwerkelijk tot getekende contracten komt zou het de buikpijn door de flexwoningen aanzienlijk verlichten.
Lees ook: Bouwregelgeving: Wkb en meer
Leestip: Hoe bepaal ik mijn uurtarief?
